Salih HİLMİ

ORMANDA RÜZGAR

Kumrular ötüyor ormanın derinliğinde
Rüzgar sallar dal uçlarını usul usul
Akar nehir tüm canlılığıyla
Gürültü büyür her yanda
Zaman erimiş, mesafeler kaybolmuş şimdi

Uzar göğe çeşit çeşit ağaç gövdeleri
Mağaralar suskun, sakinleri uyandı uyanacak
Uzak bir tepede kimsesiz ceylanlar koşturur
Bir söğüt altı huzuru indirir semadan iplik iplik
Meyve ağaçları ikramını sunar cömertçe

Kumrular ötüyor ormanın derinliğinde
Sesler, yeni renkler katıyor kendine
Gökkubbe mavi maviyken şimdi siyaha çalmakta
Ve ben, taze ümitler peşindeyim
Çünkü mavilik kaybolmasın yüreğimden

Metehan FİDAN

MERHAMET YOK NEFSİME

Bu dünyanın vebali ağır geldi boynuma,

Ne eksem yaban gülü ne yapsam ki tersine,

Menfi bir hikayeden çalınmış ki alnıma,

Bu nizam yalan gülen fırtınadır mevsime,

İnan ki inancımdan merhamet yok nefsime..

Hakikat sorgun demi, yorgun de mi zamana,

Nedamet kirli bir yüz, yangın de mi samana,

Anladım ki geceden hatıradır sabaha,

Bir zehir ki korkudan renk veriyor yüzüme,

Haşyeti dilden olan merhamet yok nefsime..

İnsafım delik deşik, vurgunlara emanet,

İrfanım da alışık, yüz boyalı hıyanet,

Gönül her dem karışık, her dem bana ihanet,

Anlarım ki kusurum fazla gelir kendime,

Merhemim çok aksine, merhamet yok nefsime..