SİVRİSİNEK
Kör, topal sivrisinek kör, topal
Muhakemesiz, Nemrut’un
beyninde fısır fısır
Döner minik varlık kafatasında Nemrut'un
Kerpiç yaptın halkları kulene
Zift ettin sözcükleri, kule
muhkem olsun derdiyle
Yedi kat çıktın göğe, ne gördün
orada ey şaşkın?
Kepaze sultan yazıldın tarihe
Ok çekerken göğe maskaralıkta
sınıf atladın
Bir rüzgar, bir sel yıkarken
kuleni
Karıştırdın tüm halkları
birbirine
Nemrut de bana, hangi yarım
tilkiler yoldaşın?
Kezzaplı tahtın mümessili Nemrut
Güneşi batıdan doğuramadın
uğursuz.
Korkmadın mı İbrahim ateş
denizinden?
Mancınık, utanmadın mı ağacından?
Siz ey halk, taşırken odunları
aylarca
O ateş size değmez mi sandınız?
Alevler arlanırken yakmaya,
insanlar harlandı yakmaya.
Kör, topal sivrisinek kör, topal
Fısır fısır dolaşır kafatasında
Döner sinekçik, tat acıyı
Nemrut
Hani can verir, can alırdın
Ufak, zayıf sivrisineğin kölesi
Vur kafanı taştan duvarlara
Durulmaz kafan, susmaz fısırtı
Tokmağı vururken dostların
Rahatladın bir daha rahatladın
Vah ki vah Nemrut durmadı fısırtı
Taze bir tokmak daha arzuladı
ruhun
Parçalandı, paramparçaydı artık
kafatasın
Kör, topal sivrisinek feda etti
kendini uğursuza
Nemrut sana ağıt yakmasak da
sivrisineğe ağıt borcumuz olmaz mı?
