Metehan FİDAN

NURİYE'M

Bismillah diyerek seni yazmaya,
Başlıyorum her deminde NURİYE'M,
Kul dilinden selametle yazmaya,
İbadullah,İttakullah NURİYE'M..

Hafızamda öyle böyle kalmışsın,
Hep masalsı uykulara dalmışsın,
Umudumu yarı yolda kırmışsın,
Hiç sesin de çıkmıyor ki NURİYE'M..

Ben seni bilmesem rahat ederdim,
Bir derdiniz varmıydı ki efendim,
Tabiplerde bulamazsa ne derdim,
Aklın bende kalmıyor mu NURİYE'M..

Sen güzelim evimize umuttun,
Gönül perdesini çekip unuttun,
Gözyaşımı Ankara'da kuruttun,
Malatya'ya çöl getirdin NURİYE'M..

Küçülürsem bana derler muhannet,
Yaşanmaya niyetsizdi nedamet,
Diyeceğim yine açık,keramet,
Hele dur bi Allah kerim NURİYE'M..

Bize yakın gönüllere uzaklar,
Ahraz olsam konuşmamı yasaklar,
Söyle fakir ceplerinde ne saklar,
Kavursalar etim pişmez NURİYE'M..

Yâr dediğim şiirlerde överdin,
Utanırdın beni mahzun severdin,
Bazenleri üste çıkıp döverdin,
Tesettürün bozmadım ya NURİYE'M..

Ben ölümlü toprakların biri isem,
Bir gün için bir ömürlük dirilsem,
Seni beyaz gelinlikte bir görsem,
Sonrasında uykum kaçsa NURİYE'M..