SONBAHARIN SESSİZ ÇIĞLIĞI
Güneşin
ardından,
Bulutların
arkasından.
Yağıyor;
bir tutam,
Akıyor
kelam…
Anılar
canlanır;
Damlaların
içinde,
Tüten
bir; sobanın başında…
Onun
başucunda…
Yaprakların
sarardığı,
Sokakların
boşaldığı.
Nedir
bunun adı…
Bu, sessizliğin
kelamı…
Kiremidin
üstündeki;
O
alev rengi.
Hatırlatır
mı sana,
Çağrıştırır
mı hayalleri…
Sonbaharın
sessizliği.
Yağmurların
sesi.
Var
mı daha ötesi,
Beyaz
bir tenin kimsesizliği…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder