Metehan FİDAN

Will Borden

KIŞLARIN AYPERİSİ

Takvimlerden şubatı göstermeyi bilirsin,
Çünkü senin adındır kışların zemherisi,
Aşk kavminin kubatı, hercainin birisin,
Her caninin sazından çalınmayan birisi,
Belki senin adındır, kışların ayperisi...

Bin bir derde devası bir ilberin özünden,
Mânâsına kandığım bir dilberin sözünden,
Sana oyun dedirten bir de benim gözümden,
Bakmaz mısın dünyaya, ben de fâni birisi,
Sen ki buzul elçisi, kışların ayperisi...

Aşk-ı saadetini görmemeye ne hâcet,
Aşka sadakatinin imzasıdır bu hüccet,
Ne bir altın ne gümüş, ben ancak bir zebercet,
Ezbere bir oyunun, devam eden serisi,
Muhteris sevdaların, kışların ayperisi...

İklimler de çaresiz, sen ahuzar edince,
Dilbazlar da keyifsiz, sen intizar edince,
Neme lazım habersiz, kor fırtınan esince,
Nevbaharı küstürür, bir neharın ukdesi,
Sen güzlerin hasreti, kışların ayperisi...

Elbet cevri cefası, yaşandıkça mükedder,
Elbet cürmün hesabı, çekilmeye mukadder,
Elbet sabır elinden, tutundukça muzaffer,
Sonra bir bakmışsın ki, bir rüyanın kendisi,
Umudun gökkubbesi, kışların ayperisi...

Bembeyaz bir sayfadan koparamam ben seni,
Sen beyaz bir tablonun en riyakar köşesi,
Gel gör ki bu nizam düzeltecek kendini,
Sen kader sahnesinin, en karanlık perdesi,
Alkışlar efendisi, kışların ayperisi...