GÖNÜL EVİM
Kaybettim
galiba gayret denizimi
Sarmalıyor
en hırçın, ruhsuz dalgalar
Beni
kuduz salyalarıyla
Akıyor
günler amaçsız, başıboş
Verimsiz,
kurak gönlüm nahoş
Kaçıyorum
kendimden kapalı gözlerim
Erimiyor
kalbim gözüm yaşıyla
Sızlamıyor
burnum dertsizliğim derdinde
Sesleniyorum
boyuna, derinden derine
Karanlık
zindan, soğuk duvarlar içimde
Aydınlanmıyor,
ısınmıyor gönül evim
Neden,
niçin, niye
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder