Metehan FİDAN

joan miro

SULTANIM

Seni gözden sakınmak yahut sana sığınmak,
Ki hâşa kula kulluk edilmiyor sultanım,
Hemta olmak hakeza mevla yüzün ağırmak,
Münezzeh bir yolculuk muhakkaktır sultanım,
Mahşer gibi korkuluk bize haktır sultanım..

Fasl-ı bahar gelince mazbut nefsin sancısı,
Meşrûr gönül dilince meşhur tahsin kancası,
Mukabildir kerimce, o kabilin aynası,
İltica nöbetinde senelerdir yok tadım,
Günümü gün ettim de gün aymıyor sultanım..

Medar-ı sevap diye bâr-ı günah taşırsam,
Didarı harap diye zor dideni kaçırsam,
İzarı azap diye kan kırmızı kesilsem,
Senin yonca demlerin ince ağrım sultanım,
Serin gonca hallerin gül gazabın sultanım..

Bedbin nefislere sor yüz bin kere dilenir,
Yorgun kafeslere sor, son gücüyle bilenir,
Bir de meleklere sor, hangi yüzüm bilinir,
Münzevidir sükunet, var bir ecrin sultanım,
Muhtevidir eksilmez, dilde fecrin sultanım..

Hak yüzünü görürken bühtanlara bürünen,
Pak sayfayı açarken, ak karası dedirten,
Beşaret ki temsili, azametli yörüngen,
Bu senin zafir adın, bu benim fakir anım,
Ve yine hakir gece, zor bilmece sultanım..

Hani dünya elinde, hani gümâni kafes,
Kal derler sonra sana, al derler zorla nefes,
Aşk konulu son piyes, bir abesle muktebes,
Ne olur gel muhtacım, ne olursun sultanım,
Gönül yerim baştacım, sol yanımsın sultanım..