Metehan FİDAN

ZOR GÖRÜYORSUN

Yok yere evini yurdunu sattın,
Sahiden sen beni zor görüyorsun,
Bu soğuk şehri alevden bildin,
Belli ki sen beni kor görüyorsun…

Bembeyaz hayaller renk mi değişti,
Galiba uzaktan mor görüyorsun,
Şu güzel gönlümü tuzaktan saydın,
Belli ki sen beni hor görüyorsun…

Muhtelif duygular esiri olduk,
Sen beni sağından sol görüyorsun,
Beyaz zûhur edip belirse ne var,
Belli ki kapkara yol görüyorsun…

Sen gönül evimden korkar kaçarsın,
Bağımı bahçemi yaş görüyorsun,
Bir duvar ördürdüm şiir satıyor,
Belli ki sadece taş görüyorsun…

Kısmettir deyip de yüzüme bakma,
Nerede dik duran zar görüyorsun,
Sevda durağında yarasız kaldın,
Belli ki zarardan kâr görüyorsun…

Padişah olmuşsun ömürlük amma,
Kudreti başında taç görüyorsun,
İmtihanı yüzlük kağıtla geçtim,
Sen sevda nârından kaç görüyorsun…

Kaç mevsim fakirlik geçti içimden,
Sen acın halini tok görüyorsun,
Dört iklim içinde kayıp yaşadım,
Varlığa inanıp yok görüyorsun…

Dağına kar yağsa benden bilirsin,
Ya ben kirliyim, ya sen temizsin,
Ben etten duvarsam, sen de kemiksin,
Sen beni damarda kan görüyorsun…