Metehan FİDAN

KALDIRIMLAR DİBİNDE SARI ÇİÇEKSİN

Kaldırımlar dibinde sarı çiçeksin,
Gün yüzü göstermiyor karanlıkların,
Sigaramın dumanı mı tenine yapıştı,
Ayak bastı paralarını toplayalım,
Yıkandı kirli kan temiz nefsine,
Ve sura üfledi börtü böceklerin,
Ne sufi kaldı, ne yaşatan iman,
Yoksulluk gölgeni aştı,
Sabır suyu kaynadı,taştı…

Kaldırımlar dibinde sarı çiçeksin,
Seni koparmaya canı yanmaz kimsenin,
Bulanıkların kanı tersten akar,
İyimser mi sakıncalı, korkak mı,
Sarı sarı gülümse fukaralara,
Ekmeğin tadı gelir belki,
Taşın, toprağın nefis kokuyor,
Sür kelamı noksana vurana,
Tek eksik var, aşk kokulu ana…

Kaldırımlar dibinde sarı çiçeksin,
Yanına bir kırmızı ne de yakıştı,
Tarumar olmaya çağırırken seni,
Rüzgarı alevlenen, yorganı rahatsız,
Çilesi kamerin uyku sersemi,
Devrana gelmedi eşin benzerin,
Bu yüzden ağlıyor kaldırımların,
Koklayınca dağıldım, unuttum seni,
Ve şimdi hatırladım…
Kaldırımlar dibinde sarı çiçeksin…