GÜL BENİZLİ
Yine günler evlerine dağılıyor...
Geceler... Uykusuz geçeceğe benziyor.
Neden hep gece duyulur ahlar?
Nasılsa iyi kadınlar hep ağlar.
Onun düş kırıklıkları vardı
Boynundan omzuna dökülen...
Yaşayan dansların adıydı
Yaş ayan beyan dökülürdü gözlerinden.
Saçları... Hissedilmeye değerdi.
Onu anlatacak kelimeler kifayetsiz...
Zaten hiçbir zaman bilinmedi,
Gözleri mi, yoksa ruhu mu dipsiz?
Sanırım hep gelir hoşçakallar…
Kadın gidince kaç eşya ayaklanır?
Üç yüz yıl süren soğuk başlar.
Üç yüz yıl süren yalnızlık...
İçime döndüm yine kadın!
Ayrılmadım resminin başından.
Boğazıma takıldı yine adın,
Son kez söylüyorum nefes almak adına.
Unut desen de fark etmez,
Artık unuttum.
Unut desen de gelmez,
Artık gitti, umudum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder