Yunus BAYRAK

HAYAT ÇANTASI

Çantam olmasa bu hayat ne işe yarar dediğim hiç olmamıştır herhalde. Çünkü  çantasız bir günüm olmamıştır diye düşünüyorum. Şöyle bir çevreme bakıversem binlercesiyle karşı karşıyayım. Çantam olmasa eşyalarımı derleyip toplayamaz, bir bütünlük içinde taşıyamam mesela.  Gizli olmasını istediğim her ne varsa bana  dair saklayamam onları. Çantam yoksa gizli açık ne varsa ortada.
 Bizdeki değeri yüksektir çantanın.  Hayatın her safhasında taşırız onu. Kimi zaman çarşıda gezerken ufak tefek eşyalarımızI taşırız belimizde, kimi zaman önemli eşyalarımızı taşıdığı için sımsıkı tutarız elimizle, kimi zaman rahat etmek hevesiyle seyahat için elimizle çekeriz sıkıntılarımız bizi bırakmasa da. Çileli hayatın bütün yükü yetmiyormuş gibi sırtımızda taşırız üstelik. Gelgelelim çantanın içine girdiğinizde neler neler çıkar insanın karşısına. İnsanın hayatı gizlidir çantada.
Karşılaşabileceği kötülük ve iyiliklerden bi-haber hayata gözlerini yeni açmış yeni doğan bir sabinin hastane takımlarını koymasıyla başlar insanın çantayla birlikteliği. Okula gidesiye kadar oyuncak doldurur  içine.
Gün gelir hayatının büyük bir bölümünü kapsayan okul dönemi başlar. Ve insan hayatının bu önemli devresinde onu hep sırtında taşır. Kitaplarını koyar çantanın içine. Annesi, beslenmesini de başka bir çantaya koyar önemsesin diye. Okulda yaşadıklarını, yaptığı maçları, çizdiği resimleri, öğretmenleri ve arkadaşları ile çektirdiği fotoğrafları koyar usulca. Spor yaptığı eşyalar da kendine bir çanta bulur. İlk arkadaşlıkları ile birlikte ilk kırgınlıkları. Okul devresinin ortalarında hayatın tam başında annesinden babasından bile gizledikleri onun içindedir.
Meslek seçmeden önce hayallerini koyar çantasının içine. Artık bir iş çantası vardır onun.  Eğer hayat kurtaran bir doktor olacaksa stetoskopunu , hakim olacaksa dik yakalı cübbesini, öğretmen olacaksa yeni bir nesil yetiştirmek için yaptığı ders planlarını, mühendis olacaksa t cetvelini koyar hayallerine sığdırdığı her ne varsa.
Bir mesleği olur nihayetinde. Mesleğine dair tüm her şeyi koyduğu çantanın yanına bir yenisi daha eklenir. En kıymetlileri oradadır para cüzdanından nüfus cüzdanına, evin kapı anahtarından gönül anahtarına anne,baba, kardeş sevdiği kim varsa fotoğraflarını koyar onun içine. Arabasının anahtarından dolabının anahtarını da saklar yanında. Sıkı sıkı tutar bir ömür elinde kaybolmasınlar, kaybetmeyeyim diye.
Vatan borcunu ödemek ister günü gelir. Annesinin “aman üşütmeyesin evlat!” diyerek ördüğü yün çoraplar ile birlikte aile fotoğrafını da koyar çantasına iki damla helallik gözyaşlarıyla birlikte. Vatan borcu biter bitmesine de çanta biraz daha ağırlaşır beklediği vatan toprağının ve yaşadığı askerlik hatıraları ile birlikte.
Bir yuva kurar. Ümitleri, umutları ile besler yuvadakileri sevgisi tamam olsun diye. Hayatın meyvesini alır nur topu gibi. Bir çanta da onun için hazırlar yeni ümitler beslensin diye. Yıllar hızlıca geçer. Bir gün olur otuz, kırk, elli senede yaptığı duvarları bir anlık öfkeyle yıkar ve içine anılarını doldurur çantasının içine. Çantasını alır gider içinde ne varsa. Büyük bir kızgınlıkla çantasını koyacak bir yer arar. Ve masa ilişir gözüne.
“Biz bu dünyadan gider olduk / Kalanlara selam olsun deme vakti” geldiğinde kefenini koyar çantanın içine, hayatının tüm yükü ile birlikte.

Hayat Dolu Çanta

Otuz, kırk, elli, yetmiş de olsa
Hayatın ilk anı sonu da olsa
Sırtımdaki ile birlikte elimdeki de dolsa

Hayatımın ilk anından son demine kadar
Elimdeki, sırtımdaki hayat dolu çantamda
Kendime de gönlüme de herkese yer var