7 Mayıs 2015 Perşembe

Osman Tarık ÇETİNKAYA



MAVİLİĞİ HİSSETMEK

Yine doğmayan bir sabaha merhaba!
Her ânına değecek kadar temiz bir beyaza!
Ay uyumadan çıkmayan dargın mehtaba!  
Sözcükler ne ki hislerin yanında..  

Özgürlük müdür mavi?  
Belki katran gibi demlenmiş bir çay kadar huzur.  
Peki dokunulmayacak kadar güzel mi?
Belki ayın git-gelinde boğulacak kadar kusur.  

Gizlidir belki mavi hiç verilmeyen mendillerde.  
Kimi için denizdir dargın gözlerde yatan.  
Belki de aşktır mavi, beyaz ile öykülerde  
En çok nefret kadar safken, kirli kalan.  

Çiçeklere telaştır belki de,  
Hala geç kalan yağmuru beklerler.
Bazısına cesaret mavi, diklenmek beyhude!
Çünkü bilinen bütün maviler, sır tutmasını bildiler.  

Bazen heves, en harika satırlar özenir.  
Bazen nefes, tutkuyla bezenir.  
Bazen gelir ve sola yerleşir.  
Bazen mavi, acınla dertleşir...

1 yorum: