AN’LIK ZAMANLAR
Ben gülerken ağlar halime gülüşlerim,
Ebedî cennette yaşamayı düşlerim.
Ürpertir beni de simamı süzüşlerim,
Bunlar kendimi aynadaki görüşlerim.
El sallar bana ebet diyarından bir el,
Fanilik duvarını del ve kendine gel.
Devrildi “ben”ler arkasında azgın bir sel,
Parçalayıp yırttı incecik teni bir yel.
Ben bir misafirim, yalnız otel içimde,
Odası çok ve renkleri bin bir biçimde.
Esma ve sıfatlar apayrı bir seçimde,
Tecelliyle bunlar değişik bir geçimde.
Son anıma yetiş ki yolunu gözlerim,
Mecalim kalmadı kapanıyor gözlerim.
Fanidir benim şu kırık dökük sözlerim,
Gelsen de kalsan da ben Mahbubu özlerim.
Bûsenle sen öp alnımdan ey güzel ölüm,
En mesut anımla kapansın iki gözüm.
Şahadet olsun benim en son altın sözüm,
Yıkanıp arınsın, kalsın sadece özüm.
Kapanmadan gözlerime tek iki perde,
Giriftar oldum hayatta fani son derde.
Aziz misafirim kimdir ve şimdi nerde?
Dertli başım perdeli kupkuru bir yerde.
Azrail’dir benim son aziz misafirim,
Alacak benden can emanetin bilirim.
Ruha şahadeti kevserle içiririm,
İsrafil’in gür avazıyla dirilirim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder